Vrijdag hadden we een feestje. Het leek ons leuk om mensen uit te nodigen aangezien we niet in de dormitory wonen en toch mensen willen leren kennen. Overdag maak ik het hele huis schoon en Pieter en Hasse doen inkopen. Dan eten we rustig wat en chillen we tot er mensen komen. We hebben de Mailinglist gestolen van de KU en hebben zo iedereen een mailtje kunnen sturen. Het is maar afwachten of er mensen komen maarja anders zitten we lekker met z’n 3-en.

Om kwart over 9 komt er in een keer een hele grote groep binnen. We kennen letterlijk niemand maarja geen probleem. Het wordt steeds voller en iedereen begint wat te drinken. Dan komen ook onze vrienden van beneden. Ik vind het zelf leuke om mensen te leren kennen die al langer in seoul zitten. Anders blijf je maar zo ”groen” met z’n alle. Ik trek bijvoorbeeld veel op met Mark een geadopteerde Koreaan uit de U.S. Hij is 26 en heeft veel in Azie gereisd. Na een lange tijd besluiten we naar de stad te gaan.

Precies op het moment dat we onze vrouwelijke studiegenootjes -Waaronder 2 extreem arrogante Italianen! echt de kutste mensen die ik tot nu toe tegen ben gekomen. – vertellen dat we in een veilige buurt wonen vind er een enorm gevecht plaats. Ze besluiten niet mee te gaan omdat ze het gevoel hebben in een ghetto te zijn. Gelukkig weten wij dat het niet klopt maar mensen zijn angstig hier. Ik heb het zelf ook een beetje, je bent op je hoede als je in rare wijkjes loopt. Maar that’s just how it is… Na een tijdje wen je en begin je te beseffen hoe het leven hier is… daar ben ik nog steeds mee bezig

Maar goed! We gaan na lang gedraal (ook vervelend!) naar de Helios, een club met vooral Afro Amerikanen en Aziaten die dansen als Afro Amerikanen. Ik betrap mezelf erop dat ik steeds Neger zeg! Dit mag natuurlijk niet maarja… een surinamer is geen Afro Amerikaan… Ik ben mee met Jade, zij heeft ons hierheen geleid. Ze is een Nederlands sprekende Koreaan met een Surinaams accent! Voor het eerst voel ik me eens in de minderheid in een club. Toch is het heel leuk om om je heen te kijken. Je ziet bijvoorbeeld heel veel lelijke blanke mensen (picture it: FAT JOE) die een ernorm hete koreaanse aan de haak hebben geslagen, je ziet echt dat deze mensen in het westen zwaar zouden falen, en nu dus hier blijven hangen en hun hele leven een beetje kansloos zullen blijven.

Rond een uurtje of half 7 zijn we thuis. Hasse blijkt nog wat langer door te zijn gegaan. Hij heeft een Koreaanse beroemdheid ontmoet. Ze vind het fijn om bij iemand te zijn die haar niet kent. Ze heeft 5 creditcards en praat over haar uithuwelijking met rijke mannen. Hasse brengt haar thuis en komt vervolgens allemaal jehova’s tegen. Hij besluit ze te volgen en komt in het World Cup stadium uit. Daar zit een heel voetbalstadion vol te bidden en te zingen. Half aangeschoten en moe wachelt hij naar huis en om 10.30 komt hij aan! That’s Hasse! COOL!

Btw. het feestje was geslaagd en voor herhaling vatbaar. Mensen konden het waarderen en aangezien we een eigen appartement hebben en met de taxi naar school gaan beginnen we het idee te krijgen dat we hier als een pimp leven. Gegroet ‘the dutch guys’ gay!!!

Als dissonant tussen het aproductieve gekloot (jaaaaaa, awesome) van de afgelopen dagen hebben we laatst zelfs echt iets gedaan.
Tussen het oerwoud van wolkenkrabbers liggen in Seoul vele stukjes bos. Waar de bergen steil omhoog schieten wordt niet gebouwd; is er plaats voor een geniaal park. Bukhansan National Park is er zo één. Een stukje bos waar de bergen steil omhoog schieten, er wordt niet gebo…..

Anyway, we hebben dus het hele eind omhoog gelopen over stenen, tussen bomen. Aan de voet van de berg gaat het niet zo steil dus is er ruimte om groepen klimmers met hetzelfde shirt aan af te zeiken. Vlakbij de top betrap je jezelf erop dat je er bij loopt (staat, kruipt) als een pasgeboren hertje. Ik klamp me vast aan mijn laatste strohalm, een stróhalm (aaaaaahhhhh hahahahahahaikmaakmgewoonhahahahaha). Als dat ijzeren hek het dus niet houdt val je als het tegen zit 200 meter naar beneden. Niemand doet daar moeilijk over dus wij zogenaamd ook niet.

Wanneer je dan na een lang verhaal boven bent is het uitzicht schit-ter-end. Tussen het oerwoud van wolkenkrabbers liggen in Seoul ve…. Omdat het park precies in het midden van de stad ligt is overal om je heen bebouwing. Je bekijkt de stad van een in verhouding zelfde hoogte als dat je dat van een uit de hand gelopen mierenhoop zou doen(?). In gedachten zie ik de woningen van 25 miljoen mensen zich uit het zicht vermenigvuldigen alsof het een celdeling betreft. Voor mij lopen 15 identieke gestalten in hetzelfde shirt langs. Voor 99% ben ik hetzelfde. (Voor het verhaal zou het natuurlijk leuk zijn als er een Koreaanse mevrouw met een kort satijnen rokje langs zou paraderen zodat ik een verhaal af kon steken over vermenigvuldiging en dat we uiteindelijk toch allemaal hetzelfde worden enzo, maar helaas was zij hier niet.)

Ik heb Nick Nopkowski leren kennen. Een Amerikaan met een Nederlands elftal shirt aan. Hij is een vriend van Mark. Het blijkt dat ze in hetzelfde voetbalteam zitten. Een paar dagen terug ben ik met hun mee gegaan naar SamRyans een pub van de Seoul Cosmos. Ieder voetbalteam heeft geen kantine maar een eigen Pub die ook meteen sponsor is.

Ik besluit mee te gaan voetballen met de Han River Harriers. We hebben het beste veld van de competitie alleen geen eigen pub. Dus we drinken gewoon wat voor de supermarkt. Dat is voetbal . Ik mocht vorige week meteen in de basis starten. Het Nivaeu is makkelijk maar niet te makkelijk. Vooral de hitte speelt een rol en snelle japannertjes. Het is wel leuk want je leert allemaal verschillende speelstijlen uit verschillende landen.

We hebben mensen uit Korea, UK, Ierland, Duitsland (in een nederland shirt XD), Canada en US. Een leuk groepje dus. Ik wordt altijd genaaid omdat ik de jongste ben en dus nog fit ben… maarja we zullen het maar op een welkomsritueel houden. Vrijdag hebben we een teamuitje (diner + pub) en de sponsor betaald.

De sponsoren zijn een paar gekke Koreanen die altijd in voetbal tenue komen kijken en niet spelen. Laatst hadden we ook al een avondje in de Wolfehound Irish Pub en het is echt heerlijk om gewoon lekker over voetbal te lullen. Even ontsnappen aan de chaos hier in de stad. Ook het voetballen zelf is relax, je houd je balgevoel een beetje bij. En je wordt er lekker fris van.

Hasse & Pieter on the Spelling Bee @ Steve Hatherly show, TBS EFM Seoul, Korea by pieter-1

Na een tijdje in Korea begin je te beseffen dat de wereld groter is dan Nederland alleen. Dat klinkt heel stom, maar ik ben nog nooit buiten europa geweest. Ik heb het idee dat Nederland een ontwikkeld land is. Voor iedereen is er een bepaald inkomen, er zijn kansen voor iedereen en we zijn tolerant. Toch leer ik hier heel veel en ik denk dat wij dat ook kunnen.

Korea is in 40 jaar een van de meest welvarende economien van de wereld geworden. Dat is gebeurd onder leiding van een dictator president Park. Een dictator schijnt op de korte termijn goed te zijn voor de economie.

Een stukje geschiedenis:

Na de oorlog zijn Amerikanen hier gaan investeren. Waar is dat geld heen gegaan?! Allereerst zijn Koreanen gaan werken bedrijven als Nike lieten hier voor goedkope werkkrachten schoenen maken. Dat ging erg moeilijk na de oorlog omdat Koreanen geen kennis hadden om zich te ontwikkelen. In Europa gebeurde dit veel sneller.

Dit zagen Koreanen en ze hebben besloten om te gaan investeren in kennis. Stukken grond zijn plat gemaakt, voor een prikkie verkocht en grote bedrijven gingen voor gereduceerd belasting tarief heel veel geld verdienen voor de Overheid. De economie begon te groeien met 8,2% (record).

Hier heeft een land niets aan als ze niet blijven ondernemen en innoveren. Ondertussen zijn bedrijven als Samsung Hyundai SK en LG groot geworden. Ze hadden zo veel geld dat ze alles zijn gaan maken. Deuren, schroeven, liften ALLES! Dit is monopolistisch maar niemand anders deed het. Zij maakte winst en de overheid dus ook.

Dit geld gaat naar goedkope leningen, naar exit companies. Dit zijn bedrijven die een lening verstrekken en als het mis gaat draaien zij voor de kosten op. Een dubbele controle. Nooit ging het mis!

Ondertussen blijft de Koreaan werken om het maar beter te krijgen. Ze geven geld aan hun eigen bedrijven en bouwen het land op.

Genoeg achtergrond info.

…Als je kijkt naar de universiteit hier zie je dat studie alles betekent voor Koreanen. Het hele gebouw is voorzien van alles. De beste leraren, voetbal stadion, computers enz. Allemaal betaald door Samsung. Gevolg is dat studeren leuk is, die Aziaten willen echt beter worden, rijk worden en ze zijn bereid daarvoor te leren. Pieter en ik vroegen ons af wanneer ze ons qua kennis voorbij gaan. Als dat niet al is gebeurd.

We kwamen tot de conclusie dat dit niet lang kan duren. Nederland geeft ongeveer 15mmld aan onderwijs uit. Korea 30 miljard, en dat is alleen vanuit de overheid! Het maakt me boos als ik lees op nu.nl dat er 60 miljoen geld wordt uitgetrokken (door plasterk) aan “16000 probleemjongeren die verslaafd zijn en schulden hebben” om ze weer terug te krijgen in de samenleving. TUURLIJK is dit goed. Maar dit is toch geen oorzaak aanpakken. Dit is pleisters plakken. Kortom er wordt 375 Euro pp uitgeven. Terwijl ik mijn huur niet eens kan betalen van me studiefinanciering.

Okee ik heb niet te klagen, en het klinkt misschien kort door de bocht. Maar probeer deze jongeren op zn minst te stimuleren op school. Ik ken genoeg mensen die hoger op kunnen bijvoorbeeld van VWO naar nog iets hogers. Maar ook van Mavo naar een beginnend ondernemer. Want het zit er vaak wel in, maar met boeken lezen komt het er niet uit.
Ook op universitair niveau zijn we naar mijn idee ons zelf voor de gek aan het houden. We worden allemaal opgeleid tot wetenschapper, maar zeg nou eerlijk wie wil dat nou worden deze tijd?! Ik zeg, tijd om te privatiseren.

Oke wat doen we dus, we investeren niet in onze toekomst. Als er gepraat word over 1 a 2% loonsverhoging van leraren dan maak je leraren wel blij. Maar het onderwijs wordt er niet beter van. Dus dan kan je kiezen. 100% verhoging, goede leraren en aan de slag met lui gemaakte leerlingen. Of privatiseren. Over het algemeen als mensen geld zien, dan gaan ze wel werken. Mijn generatie heeft alles wat zijn hartje begeert. Een xbox, sociale zekerheid alles, maar als je niet door blijft groeien, niet gaat werken, niet jezelf ontplooit en geen politieke kennis hebt dan gaat het vanzelf achteruit.

Dit klinkt misschien dramatisch, en ik heb niet zoveel verstand van allemaal economische wetten, waardoor het zogenaamd goed gaat met Nederland. Maar ik zie hier wel dat er hier een gigantische hoeveelheid met mensen zichzelf ontwikkelt als een stel gekken.

En dan nog niet eens over chinezen en mensen uit India (hoe die dan ook mogen heten) gesproken.

Een voorbeeld van de daadkracht vind ik het metrosysteem hier. Overal werkt de OV-chip. Een tripje van Amsterdam naar Den Haag (want zo groot is Seoul) duurt een half uur en dan stopt de metro zelfs in Voorschoten en Katwijk aan Zee. In Nederland willen we een super belangrijke Noord Zuid lijn bouwen en kijk hoeveel jaren er overheen gaan! Zo lang bestaat Zuid Korea amper. Dit is maar om het contrast aan te geven.

Nog iets in de metro niemand springt hier over de poortjes heen, er is geen beveiliging. Niemand gooit zijn prullen op de grond en er zijn tot mijn grote frustratie geen prullenbakken. Waarom niet? Omdat er een collectief gevoel heerst dat als iemand je prullen moet opruimen dat diegene ook een eigen bedrijfje had kunnen beginnen of iets anders nuttigs had kunnen doen. Daarbij Mocht je wel iets op de grond gooien of iets anders dat niet mag grijpt de politie in! Korea is niet voor niets een van de veiligste landen ter wereld. Geloof me je wilt geen ruzie met de politie hier. Het zijn martial arts koningen en ze zullen niet aarzelen om je het land uit te gooien als je dingen doet die niet mogen.

Zo hoort het toch? zeg nou eerlijk iedereen wil dat politie in Nederland strenger wordt.

Zo genoeg!

Ik wil Korea niet ophemelen aangezien ik veel liever in Nederland woon. En bovendien ik ben blij om te weten dat als er iets met me gebeurd dat ik neit als een dakloze op straat kom zoals in Amerika. Maar ik denk dat we hier wel een les uit kunnen trekken. Ik vind mijn eigen landje altijd nog leuker dan hier met al die rare mensen hier… maar ik heb wel respect voor hun manier van samenleven.

Ben benieuwd naar wat jullie vinden, want ik weet het zelf ook niet zo goed als ik doe overkomen. Maarja, het is een poging

Foto’s van de profs:

P.Boyle

Kang

Lee

We slapen standaard nog maar 4 tot 5 uur. De dagen zijn gewoon te druk om nog meer te slapen. Op een doordeweekse dag worden we wakker om 7.45, douchen we snel, eten we ontbijt, kleden aan en vertrekken. We halen koffie bij de Standing Coffee, een extreme hippe maar hele kleine koffie zaak bij ons in de straat. Het wordt gerund door Koreanen die zich voordoen als Italianen. Ze kleden zich het best van iedereen in Itaewon, compleet met lakschoenen en bretels. Zodra je een Latte besteld, drukken ze op play en start een orkest een spannende actie symfonie te spelen en de hele koffie bereiding is meteen een magistreuze ervaring.

Ik zag een flyer van Global Gathering liggen. Nou ken ik de festivals in Engeland goed en weet ik dat dit een enorm gaaf festival hoort te zijn. Er staan drum & bass en dubstep artiesten op de line up dus dat is al een goed begin. Zodoende halen we tickets. Sam wil niet mee want hij gaat naar Jeju Island met twee Oostenrijkse meisjes van Korea University. Hij is uberhaupt minder het festival type dan Hasse en ik en aangezien zij een ticket over hebben, is de keuze voor hem snel gemaakt.

Het festival vindt plaats aan de bank van de rivier die recht door Seoul stroomt, de Hang rivier. We stoppen even als we binnen zijn om te kijken. Er staat links een gemiddeld grote tent en rechts een normaal festival stage. Het is half leeg. De Koreanen lopen er maar een beetje verdwaasd bij. Volgens mij is dit veel te nieuw voor hen, ze weten nauwelijks nog wat een festival is. Mijn idee wordt bevestigd als tussen de twee tenten een grote tent voor een dure upscale parfum keten staat met verkopers in pak. Dit zou Lowlands niet eens toe staan, haha.

Zodra Prodigy op het main stage opkomt lijken de Koreanen het eindelijk te begrijpen. Iedereen drukt zich tot vooraan het podium en opeens wordt het hondsdruk. En ja, ze kunnen feesten! De vette live set van Prodigy helpt daar aan mee natuurlijk. Bij het springen verlies ik mijn schoen en opeens staan er 10 mensen om me heen naar te zoeken. Ja, ook de relaxte festival mentaliteit begrijpen ze al.

We gaan naar het kleinere stage om Pendulum te zien. Het is helaas niet Pendulum live maar aangezien we zo lang geen drum & bass meer hebben gehoord in een club hebben we er alsnog zin in. De set wordt gedraaid door Speed van Pendulum. Het is de meest commerciele en slechte set die ik ooit gehoord heb. De mixes zijn een grote troep en het is echt hitje na hitje met Pendulum live tracks er doorheen. Er klopt geen zak van. Als klap op de vuurpijl staat er een MC over het podium te rennen als een klein kind op een circus. Totale culturele verpaupering maar ja het blijft drum & bass in Seoul dus dat is gewoon alsnog leuk. De Koreanen gaan ook hier helemaal los. Wij ook trouwens.

Daarna hebben we het een beetje gezien en het jury oordeel na Seoul’s eerste echte festival is dat Koreanen inderdaad wel kunnen feesten. Nog niet zo goed als ons maar geef het een paar jaren…

Ik wordt ingelicht door mijn buddy-assistant dat er een kampioenschap voor verschillende sporten wordt gehouden tussen twee rivaliseerde universiteiten. De mijne tegen de Yonsei-university, Amerikaanse stijl. Vrijdag en zaterdag zijn de spelen, dinsdag moeten we oefenen met juichen (?).
Dus die dinsdag, ik op commando schreeuwen, juichen en blij doen. Bovendien werden er wat stapjes naar links en naar rechts gemaakt maar ik had het vrij snel gehad.
Vrijdag. Wij (Sam) richting het honkbal stadion. In de metro zag het al behoorlijk Korea-university rood. Was dus een grote aangelegenheid, vermoedelijk. Reeds gehuld in rode prullaria betraden we het (olympisch) stadion. Half elf ‘s ochtends en het ging lóós hé. Bier in je oog, mensen die je niet kent die je omarmen, ‘homoseksueel’ schreeuwen enzo, alles. Linker helft van het stadion helemaal rood, rechterkant Yonsei-blauw. Voor elk legioen een groep felgekleurde springmensen die zegt wanneer je hoe moet juichen en dansen. Was nog hard nodig ook want er waren idioot veel verschillende dansjes die synchroon moesten. Enfin, we schuiven aan bij wat willekeurige lui. Zes armen om je nek en springen. Het is dan nog steeds half elf. Naar voren, naar achter, arm los, omhoog, arm vast, linker been, buig naar links, rechter arm los, “animal sóóóund”. Ko-dé, Ko-dé, Ko-dé met je vuist in de lucht in je rode kloffie, alsof je een paar decennia terug gaat. Tweede nummer, iets met Tiger enzo. Was een soort Macarena. Terwijl ik me game together probeer te krijgen schreeuwt men synchroon wat dreigends. Even stil. Dan beuken er ineens van alle kanten mevrouwen van maximaal 45 kilo op me in. Cóme on, Come ón, zeggen ze tegen me. Is prima, ik duw een beetje. Vrouw weg. Opstaan en door beuken. Nogal harde lui. Derde nummer, rechter arm over onbekende buurman, linker arm over buurvrouw en dan met het hele stadion synchroon naar links stuiteren. Rechts, hop-hop-hop, en links. Dan kom je dus heel ergens anders uit als waar je begon. Iedereen is 30 meter weg van z’n tas met z’n laptop en z’n paspoort en z’n leven. Dat werkt hier prima. M’n tas lag er daadwerkelijk nog na een uur of wat.
Op een gegeven moment valt het op dat het juichen en dansen geen enkele samenhang heeft met het spel dat er gespeeld wordt. Interesseert niemand.
De tweede dag was grofweg hetzelfde, nogal prima dus. Toen de voetbal pot af was bestormde men het veld. Anderhalf uur later waren reeds alle andere internationale studenten verdwenen uit het stadion. Samen met duizenden Koreanen (blauw en rood door elkaar) heb ik me nog helemaal de tiefus gedanst. Hoosbui erbij, is goed. Alles is prima.

Wat een volk! Wát een volk.

Filmpjes staan hier: