Hmm, ik zat dus vandaag in de metro en toen viel me iets op. Ik zat me een aantal flink lelijke Koreaanse vrouwen in de metro. Met lelijk bedoel ik, een grote kaak en jukbeenderen en dunne spleetogen. Het anti-schoonheidsideaal van een Koreaanse vrouw…

Ik ga nu een blogje schrijven uit het toppunt van mijn mannelijkheid. Van een relatie wordt je goed mannelijk kan ik je vertellen, algehele onthouding en het feit dat je door iedere willekeurige vrouw aanbeden wordt -omdat je dezelfde gezichtstructuur al iedere ander Europeaan/Amerikaan/Rus/Brad Pit hebt- zorgen ervoor dat je op het toppunt van je mannelijkheid komt.

En dat komt er nu even uit…

De meisjes in de metro waren allemaal lelijk maar keurig gekleed! Heel aantrekkelijk en verleidelijk maar zonder ook maar een stukje van hun lichaam te laten zien. Onder een kort rokje zit een panty en over een bloesje hangt een sjaal. Pure klasse. Ik heb nog niemand gezien (van de vrouwelijke kant) die eruit zag als een sloeber.

Daar kwam meteen de verbazing naar boven dat sommige mensen zich extreem onsmakelijk kleden. Als je ietwat dikkig bent is het niet echt verstandig om je in een roze panty te wurmen of een skinnyjeans. Dan begin je eruit te zien als een wandelende worst.

Het heeft zeker negatieve kanten, die mooiheidsdrang van de Koreaanse vouw. Voor een goede baan moet je op z’n minst aantrekkelijk zijn. Daarom is er in geen land ter wereld een hoger plastisch chirurgie percentage dan in Korea. 80% van de vrouwen heeft haar ogen laten vergroten, dat zie je ook direct op straat want Koreanen hebben van nature maar 1 ooglid. En dan zijn borstvergrotingen en kaak/neus chrirugie ook dagelijkse business in Gangnam en Apgujeon.

Ik vind het echt een versiering voor de straat dat bijna iedere vrouw op hoge hakken loopt en een korte rok draagt. Absoluut niet hoerig! en mocht het rokje toch net iets te kort zijn dan gaat de laptoptas er keurig achter als de trap wordt beklommen.

Seoul wordt de mode hoofdstad van Azie genoemd en ik zie best een vergelijking met Italie in Europa. Jongens op de Uni allemaal keurig in pak en iedereen met de haren goed in de plooi de metro in.

Toch is er hier wel een hele sterke vorm van conformisme. Waar je in Nederland Subgroepjes hebt met gothics, skaters blablabla is er hier maar 1 schoonheidsideaal. Dat heeft me de historie temaken. Gek doen past er niet bij en asociaal ook niet. Dat komt natuurlijk door de jaren oorlog die hier zijn geweest. Nu moet iedereen normaal en netjes doen.

Je merkt het al ik heb hier een tijdje overnagedacht, ik wilde alleen even de Koreaanse vrouw een hart onder de riem steken omdat ze altijd maar als lelijke spleetogen worden gezien. En daarbij even een klacht indienen over de fatsigheid waarmee sommige mensen zich kleden. Dus vanaf nu geen Crocs meer, en hup die hakjes aan. Want je kan best langer dan 20 minuten op hakken lopen.

Okee dat is niet helemaal eerlijk, ik had een keer bij een sexchange feest hakken van 2cm aan. En na een minuut of tien kon ik wel janken. Maar wie mooi wil zijn moet pijn lijden.

Niets mooier dan een mooie Nederlandse dame , Nu ga ik bier drinken en voetbal kijken.

Nog minder dan drie weken te gaan in Seoul. Spijtig, ongeveer. Ik heb er nog niet veel zin in om terug te gaan. Want het waren en zijn leuke tijden.
De leraren Engels waarmee ik zo nu en dan onverwachts een pilsje drink, hebben het er vaak over. Als je terug bent, heb je het zwaar. Zelfs zij die het hier niet geweldig vonden, trekken het slecht als ze weer thuis zijn. Dat klinkt raar.
Inderdaad, het kan ook niet altijd feest blijven. Maar zelfs als het nooit een echt feest is geweest, voelt de ‘volgende ochtend’ steevast beroerd.

Blijkbaar is er zoiets als het expat of exchange student -gevoel. Het dagelijks leven zou je ‘grotendeels hetzelfde’ kunnen noemen. Op de achtergrond galmt er toch zachtjes een ‘ja, lekker’ door je hoofd. Ik ben ergens mee bezig wat ik altijd al heb willen doen. ‘Ik heb mijn vleugels uitgeslagen’ – op het meest zeikerige toontje dat je je kan indenken. Er is hier iets wat voor een ieder, misschien achteraf nog meer, goed voelt.

Je zou kunnen zeggen; een dierentuin-dier in zijn buitenverblijf. Maar, zo overduidelijk is het niet. Het is misschien meer het gevoel dat ik had toen ik vroeger ‘s avonds buiten speelde. Ik deed botweg hetzelfde als overdag. Toch, het voelde ergens beter. Net iets meer energie. Het verschil tussen een volle neus en een gesnoten neus, zwembad oren en het moment daarna dat ze open ‘ploppen’.

Het is net zo spannend en uitdagend als de eerste keer dat je ‘verder mocht’. Een andere straat in. Terug in m’n oude territorium is het des te behaaglijker. Saaier?

Ik denk het niet. Zeker veelzijdiger.

Quote van Prof. Dr. H. Moon:

” Je leert jezelf en je land pas kennen als je er uit bent geweest, ECHT uit bent geweest. Sommige mensen zijn tevreden met wat ze hebben de meer kritische en onrustigere mens heeft een buitenland ervaring nodig. Je weet pas echt wat je in de wereld voorstelt als je andere mensen hebt leren kennen ”

En daar ben ik het wel mee eens, het klinkt misschien een beetje clichee, maar denk je dat een Chinees weet dat zijn land de mensenrechten schend? Nee! Onze maat op de studie die Chinees is weet het wel!

Dus in principe hoeft het niet saaier te zijn. Maarja een wijnproever is wijnproever geworden omdat hij/zij wijn lekker vind. Alleen datzelfde eerste lekker wijntje is nu ineens niet zo lekker meer. Wil jij die wijnproever zijn?

En ondanks dat ik met exact hetzelfde gevoel als Hasse rondloop, moet ik ook zeker terug naar Voorschoten…

Itaewon is waar de legerbasis van de Amerikanen in Korea, genaamd Yongsan Garisson is gevestigd. In deze basis wonen en werken 30,000 Amerikaanse soldaten. Wat oorspronkelijk een Koreaanse basis was is tientallen jaren geleden overgenomen door het Amerikaanse leger. Sindsdien leven in dit district dus Amerikanen en dat is te merken ook. Het aanbod van Westerse winkels in Itaewon en malls in Yong-san (het grotere district waar Itaewon deel van is) is groot.

De kern van Itaewon is de Main Street, die bevindt zich vijf minuten van ons naar het westen toe. De invloed van Amerika is hier zichtbaar. Het is een echt typisch Amerikaans straatje en is in geen enkele manier te vergelijken met de rest van Seoul.

Het Wilde Westen van Seoul
Expats (vooral Engels leraars en leraressen) zijn hier naar toe getrokken omdat dit het buitenlandse stukje van Seoul was. En aangezien Koreaanse cultuur behoorlijk apart is, heb je soms even een hap Westerse lucht nodig als expat. De vicieuze cirkel omhoog (of omlaag) is sindsien doorgezet en nu is het het district voor buitenlanders. Overigens is dit recentelijk aan het veranderen, nu dat Koreanen steeds meer geinteresseerd zijn in Westerse producten en cultuur. Ze komen hier naar toe om deze te ervaren.

Itaewon, dat is toch gevaarlijk?
Koreanen en zelfs de Westerse exchange students vinden Itaewon ontzettend gevaarlijk. Dat is het eerste wat ze zeggen als je vertelt dat je er woont. Maar dat valt wel mee. Het is in ieder geval even gevaarlijk als de Amsterdamse binnenstad. Je moet gewoon niet op de verkeerde plek zijn. En je moet niet als meisje alleen om 4 uur ’s nachts rondlopen. Simpel.

Oh er zijn wel veel moorden in Itaewon en in de Burger King waar we vaak eten halen is ook een moord gepleegd en daar is zelfs een film over gemaakt. Maar ja, allemaal relatief toch. We zien wel eens iemand met een mes zwaaien, of twee Koreanen die het echt tot bloedens toe uit vechten waarbij je hun schedels hoort kraken en dat mensen moeten ingrijpen, maar dat is in Amsterdam toch ook wel eens?

U.S. Army en hun prachtige 3 P.M. curfew
Oh en dan heb je nog opgefokte Amerikaanse militairen die maanden op de basis gevangen zitten en dan een keer uit mogen en dan helemaal flippen. Ze worden dronken, agressief en lomp. Dan om 3 uur ’s nachts komt letterlijk elke avond de U.S. MP (military police) samen met Koreaanse soldaten het bataljon ophalen uit de bars, clubs, stripclubs en hoeren tenten. Ik ben trots dat ik zo’n fantastisch mooi moment heb mogen aanschouwen.

MP: “Allright Lieutenant Jones, let’s go home now shall we?’
Jones met Koreaanse hoeren om zijn arm: “Nooooohhooo, I wanna staaay”
MP: “Come on Jones, you have to be up in 4 hours”
Jones: “What is your problem? I met these pretty Korean girls and I’m going to stay”
Jones: “Sorry girls, he’s just a partypooper”
Korean Girls: “Hihihihih”
MP: “Jones, this is your last warning, come with us now”
Jones: “What is your rank maaan? You know you’re just an MP, what do you think you’re doing maaaan?”
MP to Korean soldiers: “Allright, let’s take him in”

Vervolgens wordt de Amerikaanse lieutenant opgepakt door MP en Koreaanse soldaten en meegesleept naar de basis. Heel mooi om te zien. Het is best een operatie elke nacht, want de MP’s moeten zo’n beetje elke tent af als ze nog iemand missen.

De Saloon van het Wilde Westen
Seoul Pub is de beste plek om bier te drinken van Itaewon. Het ziet er niet eens zo speciaal uit van buiten of binnen, maar letterlijk elke keer als je er bent heb je een toptijd. Er lopen de gestoordste mensen rond en een vergelijking met een Saloon in het Wilde Westen moet ik echt maken. De bezoekers samenstelling gaat van Engels docenten (expats) tot Koreaanse vrouwen die hopeloos met Westerners willen hangen, en eigenlijk verandert de samenstelling ook constant, het zijn gewoon altijd leipe mensen met rare verhalen. We ontmoetten laatst een 40-jarige Amerikaan die net was aangekomen en met zijn koffer in de Seoul pub stond,vervolgens vroeg of hij bij ons mocht zitten en de hele avond ons bier betaalde. Hij bleek een pro snowboarder te zijn, en hij was niet ‘the person to brag about his life’ maar dat deed die dan wel de hele avond. Alleen hij had nog geen huis. Prima. Of die chagrijnige dikzak bij de pool tafel die binnenkwam met een gigantische professionele biljart set, die Hasse en mij vertelde over zijn Thaise vriendin, vervolgens naakt foto’s van haar liet zien. Waarnaar Hasse natuurlijk probeerde te ontfutselen of hij ook met minderjarige meisjes ging om hem even in het hokje te zetten van pedofiel, waarnaar hij vreemd met zijn oog ging knipperen om te signaleren dat dat ook geen probleem voor hem was. Totaal gestoord en aanstootgevend zo’n persoon, maar dat was het wilde westen ook. Iedereen wordt geaccepteerd in de Seoul Pub.

Itaewon goes upscale
Itaewon wordt overigens steeds meer upscale. Je ziet echt duurdere tenten openen bij de bosjes. Sam en ik zijn bij Macaroni Market geweest (ik had een 50,000 KRW gratis eten ticket gewonnen op de Koreaanse radio) en dat ziet er allemaal perfect uit. Restaurants als Berlin en Noxa proberen de upscale market aan te bieden maar of het lukt is nog maar de vraag. Itaewon is gewoon rough nu en deze venues vallen vaak een beetje uit de toon maar dat wordt wel beter.

De expat sfeer
We kennen heel wat expats in Itaewon en de meeste zijn echt gezellige mensen. Echter wil ik wel een kritisch punt neerleggen. Aangezien ze vaak al jaren van hun thuisland wegzijn, ontstaat er hier een aparte expat cultuur. Deze cultuur is niet onderhevig aan kritiek of een groot maatschappelijk sociaal systeem maar juist meer de kleine groep van expats die bepaalt wat de gedragsvormen zijn. Dit manifesteert zich in dat er een soort van enge totaal-vrijheid bij de expats hangt. Al wonen ze hier jaren, ze voelen toch alsof ze een beetje op vakantie zijn en alle regels mogen overtreden. Ze gedragen zich anders dan thuis; onooglijke Westerse jongens krijgen mooie Koreaanse dames met zich mee en krijgen opeens een grote bek. Het lijkt een beetje een vrijstaat of het Wilde Westen. Zo voelt Itaewon dus ook heel erg.

Concluderend is het een leuke plek om te wonen en te gek om te zien hoe Westerse mensen stiekem gewoon niet kunnen leven zonder hun eigen cultuur. Chinezen hebben China Town, wij hebben de kunstmatige persiflage genaamd Itaewon, en dat mag gewoon.

Zoals de post hieronder doet vermoeden, verplaatsen wij ons over minder dan 12 dagen van ons stulpje in Itaewon, Seoul, Zuid Korea naar het prachtige Zuidoost-Azië.

Een eerste bezoek aan de eeuwenoude Britse handelskolonie Hong Kong, een van de vier Asian Tigers naast Singapore, Korea en Taiwan.

Vervolgens bezoeken wij het aanliggende “Aziatische Las Vegas” genaamd Macau waar we als ons geld gaan vergokken.

En dan de 25ste vertrekken wij naar Bangkok. Hier zal de echte reis beginnen. Wij gaan de jungle van Zuidoost-Azië temmen! Met Bangkok als onze centrale hub van waar we rond reizen naar Cambodja, Laos, Vietnam, misschien wel Taiwan en andere plekken.

New Year’s Eve zullen we vieren op een van de mooie eilanden van Thailand. De Full Moon Party klonk eerst als een goed idee, maar we horen steeds meer dat het hier een sadomasochistische bende is waar de Thaise politie letterlijk tijdens het feest van het eiland vertrekt omdat ze geen zin hebben in alle incidenten. Dat voelen we dus niet echt. Er schijnen op de eilandjes ernaast nog meer leuke feestjes te zijn.

Van mij part hoeft het niet zo hard. Ik ben al gelukkig als ik gewoon met een cocktail in mijn hand, mijn voeten in het natte zand, de zonsondergang zie terwijl ik een lekker muziekje hoor. Mijn mooie vriendinnetje Anneka erbij en mijn leven is compleet!

Korean economies in a globalized world
“About the development and current situation of the Korean economy from an international perspective”

Voor het eerst in mijn leven op Gerben de Haan en Ries de Groot na, heb ik een goede leraar gehad. Die me wat kon leren… Die de klas wat kon leren.

Ik wilde dit toch even niet zomaar voorbij laten gaan.

Professor Hiwhoa Moon is een ouwe Koreaan. Die als eerst begint te praten over zijn verleden. Hij is voorzitter van Korea in OECD geweest. Heeft als voorman voor Korea bij de IMF gewerkt. Is doen terug gegaan voor de KOTRA (Korean Trade and inverstments promotions) en is toen in een research denktank gegaan. Wordt af en toe nog gevraagd voor een ceremoniele functie en is Professor aan Columbia University geworden, heeft wat boeken geschreven en is nu professor aan de Korea University geworden om zijn kennis over te dragen.

Heel leuk om hem zo gepassioneerd te horen praten, is wel aandoenlijk. Altijd keurig in pak (een stijlvol pak is lastig voor een koreaan en dit geeft dus al aan dat Moon dat ergens anders geleerd heeft), vaak met een grote bak koffie komt hij het lokaal in. Net iets telaat.

Dan gaat hij eerst absentie doen. Zonder aanwezig te zijn en naar zijn hoogstaande praatje te luisteren kan je natuurlijk niet afwezig zijn. (Eens)… (mist het een goed verhaal is…) Dan gaat hij iedere slaperige leerling af om geld te innen want het klaslokaal is geen hotelkamer! Erg grappig…

Hij weet van het moeilijk begrip economie in een klap een heel makkelijk systeem te maken. Hij doet dit door verhalen te vertellen over de snelle groei van Korea waar hij zelf aan heeft meegeholpen. Dat maakt het verhaal alleen nog maar leuker.

Hij weet precies wat er aan de hand is, als Pieter en ik vragen aan het stellen zijn wordt hij in een keer boos. “Wat is dat toch met jullie Koreanen dat jullie geen vragen stellen, en altijd maar ja knikken” hij slaat de spijker op zijn kop en boort die arme zielige hardwerkende Koreanse studentjes helemaal de grond in. Maar inderdaad in Internationale (Business) wereld moet je wel je bekkie mee hebben. Ondertussen onderstreept hij nog even het belang van hard studeren en kritisch zijn.

Dan gaat hij verder met zijn verhaal, een powerpoint of boek gebruikt die niet aangezien je gewoon naar zijn verhaal moet luisteren en niet afgeleid moet zijn… precies het omgekeerde wat andere leraren dus doen! Super!

Dan gaat hij loten voor de teams, want als je niet loot dan worden er van die vriendenteams gemaakt en dat is niet bevorderlijk voor de kwaliteit van de presentaties.

De presentaties gaan over actuele onderwerpen en je MOET iets toe te voegen hebben.

Als je begint over de economische crisis en je hebt het over het verleden brand hij je compleet af. En terecht. WAT heeft de economische crisis te doen met de koreaanse economie, en wat hebben wij in godesnaam aan het verhaal dat je aan het vertellen bent…

(CHECK!) Super vervelend als je naar 10 presentaties moet luisteren die gemaakt zijn om een voldoende te krijgen!

Hij blijft je verbazen, we hadden bijvoorbeeld een presentatie over Vakbonden in Korea, dat gaan allemaal niet zo goed. Zegt die ouwe baas in een keer. Look at those guys (Nederlanders) their economy was pretty fucked up. So what they do, what they do… they sit at the table and talk for till their economy was booming again AND ALSO they come up with the Dutch model. You should read about it!!!

Hij kent gewoon het poldermodel…

Je kan echt alles vragen over economie aan deze man, een mooie combinatie van goeie verhalen en een extreem duidelijk antwoord op je vraag maken economie super leuk en begrijpelijk! Echt super gaaf dat iedere leraar het presteert om economie het saaiste vak en moeilijkste vak ooit temaken terwijl een leraar het omgekeerde moet doen.

Het kennis overdragen is hem dus aardig gelukt en het mooie was dat hij aan het einde zei; ik ben een professor tot ik dood ga, daarom heb ik die titel, jullie blijven dus altijd mijn studenten. Als jullie ooit in je leven mijn counselling, consulting of netwerk nodig hebben dan hebben jullie me email en me nummer.

De Korea University stopt echt tonnen met geld in hun leraren, en het ziet er naar uit dat het niveau van de professoren daardoor wel erg omhoog gaat. Is echt leuk om les te krijgen van zulke mensen.

Daarbuiten is het werken met Koreaanse studenten maar moeizaam. Ze zijn extreem ineffectief, willen altijd meeten, maken een fucking syllabus voor een presentatie van 10 minuten, die moet dan 10x ge-oefend worden en als ze dan presenteren zijn ze heel verlegen -ook tijdens presenteren- kortom, niet echt handig voor mij… maarja dat is onderwerp voor een heel ander blog.

Nee ik vertel gewoon nog wat over Philip. Dat is Pieter en mijn maatje die bij Management for Technology and Innovation moet presenteren. Hij gaat giechelen als je hallo zegt en dan flappert die zijn handje op en zegt zo snel mogelijk “hoi”. Dan moet hij presenteren en verstopt hij zich letterlijk achter zijn A4… het liefst had hij een A3 gehad. En begint voor te lezen terwijl hij een hypermoderne Ikeynote powerpoint achter zich heeft. De leraar wordt natuurlijk boos en zegt dat hij moet presenteren. Dan begint hij half giechelend te sniffelen en zegt “sorry for my presentation” hij voelt zich zo ongemakkelijk. Hij heeft nog nooit een vriendinnetje gehad en zijn hobbies zijn leren. Hij is heel dik geworden want hij sport niet meer omdat hij leert. Maar hij kan nog steeds vrij weinig. Het is zo zielig, maar zo aandoenlijk! Het gaat natuurlijk zwaar ten koste van mijn cijfer… maar ik ben blij als hij toch een beetje heeft geleerd van presenteren met Pieter en mij want Philip is wel ons grote vriendje!

Heel mooi die tegenstelling tussen Moon en Philip

Nota bene: This post is written on the base of very subjective non-researched information, I do not know if I am right or wrong  here, but this is my feeling about the education of Korea vs. The Netherlands. I also generalize Western countries and Asian countries, which I may not be able to at all. Also please be aware of my overexposure to Korea and my underexposure to other Western and Asian countries.

If the Netherlands continues in the way it positions education in its national landscape, it will most definitely lose its power to compete in the globalized world.

Korea University’s facilities
I am sitting in the Korea University Business School right now. It is a building modeled after Harvard Business School in Boston, both from the inside and outside. The classrooms are circular and the professor teaches in the center. A dynamic microphone is positioned above the center which amplifies the voice of the lecturer wherever he chooses to stand in the center. The entire campus is modeled after American universities. It’s mind boggling.

KU Business School

The aesthetic grandeur that is Korea University

There is meeting places for students everywhere. Study halls with the best leather seats and oak tree tables. Just to make the students excel and satisfied. This makes the entire campus looks like a vibrant convergence of young, intellectual and above all ambitious Korean individuals who follow courses, study, have lunch and socialize together.

Aware that just facilities and aesthetics is not what a university makes, being used to the VU University does give me an idea that it does not have to be like that at all.

Private and governmental support

Dutch multi-nationals should take a pro-active role in supporting domestic education

The entire university is supported by private Korean multinationals such as electronics giants LG and Samsung and steel giant Posco. Where is Shell, Unilever, Philips, AkzoNobel and KPMG in terms of academic sponsorships of universities in the Netherlands? They are present but not enough. They should take a nationalistic stand in supporting their younger generation and giving back to their domestic country, the Netherlands. I know for one that they support the Rotterdam School of Management, but what about the other universities.

In addition, the Korean government takes a strong role in making sure education is as best as it can be. In the 1950s, it had one of the most educated labor forces of Asia. Eventhough it suffered from extreme poverty, Korean children went to school and university. Korean tradition puts education on a high pedestal with the people and government. For these reasons, personal educational development rapidly translated into economic prosperity for Korea. A large part of Korea’s success over countries in a similar position of poverty in the 1950s can be traced back to this reason only.

Korean students still lack a lot
Korean students seriously lack in certain areas though. The obvious critique from Western conservatives that do not believe in an economic, financial and cultural shift to the east, is quite true.

Many Korean student’s English is far from good or sufficient. The government’s stand on this is noteworthy; they have dramatically increased English education from kindergarten on (!) by bringing in a huge amount of native speaking English teachers. Often we see Korean children aged from 4 to 6 speaking better English without any accents than ourselves. Incredible to say the least.

They lack a great amount of creative insight as they have been taught to take the content they learn as it is and not challenge it, a possible remain of dictatorial history. Very different from Western education, which is based on Western ideologies like the rennaissance, freedom of speech and democracy where ideas are constantly challenged.

Many Korean students lack the ability to speak up and challenge their professors or fellow students. Western students overpower them in class with ease. Not because the Western students are so dominant, but more because Korean students position themselves so obedient. This is not just my opinion. Korean professors know this, they explicitly instruct Korean students to speak up as it is necessary for them to learn. For the Korean, this is a huge mental and cultural shift, if you consider that Koreans are so polite and humble that they still knod their head low to greet an elderly, and in general do not criticize their elders ever. An elderly can in this even be a week older than them and they still have to respect them, even if this elder’s work is insufficient. I admire this focus on respect and Western culture can learn a lot from this. However, it also obstructs Korean people’s role in a globalized world, in which they will have to participate in meetings with many other cultures that are more direct than them and have to treat people on the basis of the quality of their work, not their age or social status..

The level of education is still lower than most Western universities, or my university. Most courses I take here feel more like they should be offered by a vocational college than an academic research university, with a few notable exceptions ofcourse. I believe this just takes time as Korea has relatively recently become a developed nation. With increasing wealth comes an increasing of level of education.

Sheer ambition
These points that Koreans lack are serious. However, Koreans are too ambitious to let this stop them. They will overcome these faults by sheer amibition and a collective understanding that educating and supporting the young will move a country forward. This ideology translates itself into huge amounts of capital flowing into universities in this country, from the government, as well as multinational corporations.

Taking over Europe and America
Do not underestimate Korea or any other East Asian or South-East Asian country for that matter. They are more than happy to take over Europe and America in education, economy and modern culture in the 21st century and already have it as their masterplan. If you ask me, they will. Western nations: invest now in educating your own people and become a knowledge force to be reckoned with or become the underdog forever.Yes you will lose your jobs, yes you will lose your capital,

Shift your Western country’s mindset on education now to a competitive one that accounts for the modern border-less globalizing world in which individual, private, governmental and national competition will be more fierce than it has even been before.

En we zijn geland in Hong Kong.

Mij is slechts bekend dat dit de aloude kolonie van Groot Brittanië was en dat zij een 100-year lease hadden gekocht op het land van China van het jaar 1897 tot 1997.

En ja het is precies wat je verwacht. Het is allemaal zo Brits! We rijden de stad in aan de linkerbaan van de weg en het is net London of Manchester (de plekken waar ik overwegend ben geweest in GB). De hekken rondom alle stoepen om de velen ‘pedestrians’ in goede banen te leiden, de manier waarop aan de weg wordt gewerkt, de signage van de borden, de dubbeldekkers en zelfs de grote hoeveelheid Indiërs en Pakistanen in hun eigen gemeenschapjes, je ziet het allemaal in GB en ook hier in Hong Kong.

Zoals gewoonlijk als Sam, Hasse en ik een nieuwe plek bezoeken, komen we om de een of andere reden altijd eerst in het meest shabby en rowdy maar altijd spannende en leuke district van de stad terecht. In Seoul was het enigszins het rauwe Itaewon, in Beijing kwamen we al snel terecht in Hoa Hai, in Tokyo was de beurt aan het met neon, manga porno en hoeren volgepropte Shinjuku en wat was het in Hong Kong? De Chung King Mansions!

Het is een groot gebouw waar 4,000 mensen van minstens 140 verschillende nationaliteiten wonen. Het merendeel is drugsdealer, verslaafde, scam artiest, dief, mafioos, moordenaar of een-oogige gangster maar het is best gezellig! We sliepen er een nachtje bij een Indisch hostel, op zo een 50 meter hoogte in een kamer zonder tralies voor de ramen, dus je zou er zo uitvallen. Sam vond het geweldig maar ik had het wel weer gehad dus vertrokken we de volgende dag naar iets leukers. Daar kwamen we erachter dat dit de gevaarlijkste plek van Hong Kong is. Als er een fik uitbreekt kom je er niet uit, het gebouw is al jaren niet meer onderhouden, criminelen/toeristen/bewoners worden aan de lopende band vermoord. Prima geregeld!

Een van de meest indrukwekkendste plekken in Hong Kong waren wel de pier en de peak. De pier gaf ons een zicht op de skyscrapers van Hong Kong Island waaronder ons eigen Philips in groot blauw licht en de peak gaf ons een zicht op de achterkant van de stad vanuit de bergen.

Dit is een van de eerste plekken waar ik wel zou willen wonen voor een tijdje. Lekker Westers en veilig maar wel in Azië.

Onze reis begon natuurlijk in Seoul en voor iedereen is volgens mij zijn eerste Aziatische grote stad het indrukwekkendst. Zoals mijn broer’s bescheiden reactie toen hij Seoul bezocht en het grootste business district van Korea, Gang-Nam zag en me vertelde dat het eigenlijk precies hetzelfde was als de meeste grote Aziatische steden en wat nou de fuss about was, zo begin ik nu ook de patronen tussen de grote steden te zien en in feite convergeert het allemaal gewoon naar elkaar toe in Azië.

Overal Starbucks, skyscrapers, wegen in de lucht, een goed snel metrosysteem en je bent er wel zo een beetje. Dus ja Seoul is nog steeds indrukwekkend maar ik begin het te relativeren. Logisch lijkt me.

Tokyo was net als Seoul alleen nog gestructureerder, groter en schoner. Hong Kong was net als Seoul alleen met meer mooie Britse huisjes maar ook een soortgelijke skyline. Shanghai en Shenzen zijn we niet geweest, maar als we de verhalen geloven is dat ook enigszins dezelfde grote stad sfeer.

Dislokale geografische convergentie

Volgens mij gebeurt er dus iets interessants. Het is niet meer de lokale geografie die op elkaar lijkt, e.g. segmenten als West Europa, Noord Afrika of Oost Azië. Het worden juist stukjes van landen (bijv. grote steden) die zoals alle andere grote steden worden van andere landen. Misschien convergeert het platteland ook wel door middel van wereldwijd beschikbare agriculturele technologie naar elkaar, dus ook dislokaal. En nature parks worden ook overal hetzelfde gerund. Oftewel, urban planning convergeert dislokaal.

Lekker ongestructureerd en subjectief weer dit verhaal, maar misschien heb ik een punt.

Zou het dan zo zijn dat dit de laatste decennia zijn dat we de restanten van de traditionele Aziatische culturen kunnen ervaren. Restanten in de zin van het moderne Seoul, dat ze nog lekker in tentjes op straat ‘s avonds Topogi (hete soort van pasta) eten met Soju erbij, nog bukken voor elkaar uit beleefheid, leeftijds hierarchie hebben waar iemand die ouders is altijd superieur is, bij de ouders thuis wonen en hun bejaarde ouders bij hun thuis verzorgen tot hun sterven.

Of in het geval van Tokyo, ze zwaar geavanceerde WCs hebben met automatische sproeiers in plaats van WC papier en alle huizen gecoat worden met wit plastic en alles schoon is. Dat is ook enigszins cultuur.

Wordt dat allemaal vervangen voor Westerse grootstedelijke normen? Of krijgen we een mix van Westerse en Aziatische gedragingen? Gaan Europeanen en Amerikanen op eens hun ouders in huis nemen als ze 80 zijn, Japanse WCs aannemen als standaard en gaan Aziaten elkaar respecteren op basis van hoe goed ze werken in plaats van hun leeftijd en met SUVs rijden?

Misschien is het afhankelijk wie de economische (en eventueel militaire) macht heeft. Daaruit vloeit vaak massa cultuur uit. Tenminste dat deed het met de Verenigde Staten. Mega multinationals in retail, catering en entertainment maakte de Amerikaanse cultuur de mega cultuur die verspreidde over de hele wereld in de 20ste eeuw. Als Azië (en dan voor Zuid Oost Azë) zoals voorspelt economisch gaat corrigeren (en rijker wordt zoals Korea en Japan al hebben gedaan), zouden zij dan de culturele mix van normen en gedragingen bepalen?