Onze reis begon natuurlijk in Seoul en voor iedereen is volgens mij zijn eerste Aziatische grote stad het indrukwekkendst. Zoals mijn broer’s bescheiden reactie toen hij Seoul bezocht en het grootste business district van Korea, Gang-Nam zag en me vertelde dat het eigenlijk precies hetzelfde was als de meeste grote Aziatische steden en wat nou de fuss about was, zo begin ik nu ook de patronen tussen de grote steden te zien en in feite convergeert het allemaal gewoon naar elkaar toe in Azië.

Overal Starbucks, skyscrapers, wegen in de lucht, een goed snel metrosysteem en je bent er wel zo een beetje. Dus ja Seoul is nog steeds indrukwekkend maar ik begin het te relativeren. Logisch lijkt me.

Tokyo was net als Seoul alleen nog gestructureerder, groter en schoner. Hong Kong was net als Seoul alleen met meer mooie Britse huisjes maar ook een soortgelijke skyline. Shanghai en Shenzen zijn we niet geweest, maar als we de verhalen geloven is dat ook enigszins dezelfde grote stad sfeer.

Dislokale geografische convergentie

Volgens mij gebeurt er dus iets interessants. Het is niet meer de lokale geografie die op elkaar lijkt, e.g. segmenten als West Europa, Noord Afrika of Oost Azië. Het worden juist stukjes van landen (bijv. grote steden) die zoals alle andere grote steden worden van andere landen. Misschien convergeert het platteland ook wel door middel van wereldwijd beschikbare agriculturele technologie naar elkaar, dus ook dislokaal. En nature parks worden ook overal hetzelfde gerund. Oftewel, urban planning convergeert dislokaal.

Lekker ongestructureerd en subjectief weer dit verhaal, maar misschien heb ik een punt.

Zou het dan zo zijn dat dit de laatste decennia zijn dat we de restanten van de traditionele Aziatische culturen kunnen ervaren. Restanten in de zin van het moderne Seoul, dat ze nog lekker in tentjes op straat ‘s avonds Topogi (hete soort van pasta) eten met Soju erbij, nog bukken voor elkaar uit beleefheid, leeftijds hierarchie hebben waar iemand die ouders is altijd superieur is, bij de ouders thuis wonen en hun bejaarde ouders bij hun thuis verzorgen tot hun sterven.

Of in het geval van Tokyo, ze zwaar geavanceerde WCs hebben met automatische sproeiers in plaats van WC papier en alle huizen gecoat worden met wit plastic en alles schoon is. Dat is ook enigszins cultuur.

Wordt dat allemaal vervangen voor Westerse grootstedelijke normen? Of krijgen we een mix van Westerse en Aziatische gedragingen? Gaan Europeanen en Amerikanen op eens hun ouders in huis nemen als ze 80 zijn, Japanse WCs aannemen als standaard en gaan Aziaten elkaar respecteren op basis van hoe goed ze werken in plaats van hun leeftijd en met SUVs rijden?

Misschien is het afhankelijk wie de economische (en eventueel militaire) macht heeft. Daaruit vloeit vaak massa cultuur uit. Tenminste dat deed het met de Verenigde Staten. Mega multinationals in retail, catering en entertainment maakte de Amerikaanse cultuur de mega cultuur die verspreidde over de hele wereld in de 20ste eeuw. Als Azië (en dan voor Zuid Oost Azë) zoals voorspelt economisch gaat corrigeren (en rijker wordt zoals Korea en Japan al hebben gedaan), zouden zij dan de culturele mix van normen en gedragingen bepalen?