Ik check in in het hostel en een jongeman van mijn leeftijd leidt mij naar mijn kamer.

Ik oefen mijn Cambodiaanse woordjes ‘aw kohn’ (bedankt) en ‘sou ‘s dei’ (hallo). Hij verteld me dat ik de eerste buitenlander ooit ben die in het Cambodiaans tegen hem praat. Ik sta versteld maar hij meent het echt.

Hij vraagt me waar ik vandaan kom en zoals normaal in Azië beginnen mensen dan niet over windmolens maar over mijn favoriete sport voetbal, NJET. Hij zegt dat zijn favoriete speler Bergkamp is en met al mijn voetbal concentratie zeg ik, ja maar die wordt toch wel een beetje oud nu he, hij vindt het ook wel.

Dan vraag ik hoe het met het Cambodiaanse voetbal staat (Sam zou watertanden van deze prachtige interculturele voetbal dialoog). Hij kijkt een beetje sipjes en zegt dat het niet heel goed gaat ermee. Ik zeg, haal Guus Hiddink hier, jullie zijn een underdog (ala een extreme underdog) en Guus heeft Rusland en Zuid Korea ook gefixt. Hij zegt dat kan toch niet duh! Ik zeg hoezo dan niet duh! Nou omdat er geen geld is, want geen sponsors. Ik zeg, regel Ankor Beer (het nationale biermerk) dan. Hij zegt, nee zelfs die hebben niet genoeg geld. Cambodia is namelijk heel arm verteld hij me. Wordt het dan beter? NEE, het wordt absoluut niet beter. Maar het toerisme dan? NEE, het wordt niet beter. Cambodia zit vast, iedereen is arm, het gaat nooit goed komen. Maar je moet toch hoop hebben? NEE, want het is toch valse hoop want iedereen in Cambodia denkt alleen aan zichzelf en niet het land. NEE, het wordt ECHT NIET beter.

Tja zeg…beetje negatief verhaaal, denk ik! Zijn Engels is te beperkt om mijn standaard betoog te houden over de niet te stoppen geopolitieke economsiche ontwikkeling in de Azië regio en dat Cambodia daar ook van zal profieteren en hard ook. Uberhaupt gelooft hij dat toch niet. Zijn pijnlichaam (lees Power of Now) en totaal gebrek aan positivisme of hoop voor de toekomst zet me aan het denken. Waarschijnlijk als je zoveel shit hebt gehad als nationaal collectief van mensen, geloof je niet meer zo in de toekomst. Als je ouders hun broers allemaal hebben verloren en je geen ooms of tantes meer over hebt want die zijn vermoord, en je hele land in ruines ligt, dan is positivisme moeilijk te vinden.