4 Dagen voordat ik wegging hebben Manon en ik besloten dat we een relatie zouden beginnen. Veel mensen hebben nooit iets gesnapt van onze ‘vriendschap’. Ik zal het een keer goed uitleggen. Ik en nog een aantal mensen denken dat Manon en ik altijd bij elkaar hebben gepast. Stiekem wisten we dit van elkaar maarja iedereen is jong en wil een beetje expirimenteren. Daarbij woont Manon in Utrecht en dat is best ver als je 12, 13, 14 jaar bent. We hebben elkaar leren kennen op de camping in Zuid Frankrijk. 8 jaar later vraagt Manon of ik mee terug wil naar die Camping. Ik ga met de broer van Manon en 4 van haar vriendinnen een weekje camperen. Het wordt tijd om maar eens te kijken of we nou echt vrienden zijn of dat er meer in zit. 1 probleempje, ik ga naar Zuid Korea. Maarja echte liefde houdt dat natuurlijk niet tegen he! Dus we besluiten het toch maar te doen. Of dit slim is geweest weten we nog steeds niet maar na de week dat Manon hier is geweest weet ik wel zeker dat het geen naieve keuze is geweest.

Manon en Nadine komen aan op Incheon. Na een lange reis zonder make-up en uitgeput. Maarja iedereen ziet er goed uit in een Voorschoten’97 shirt. Erg jammer dat ik mijn camera niet bij me heb. We pakken de bus naar Itaewon. Omdat het spitsuur is staan we een hele tijd in de file. Het is wennen om elkaar weer te zien na een maand skypen. Nadine is de beste vriendin van Manon en een vriendin van mij. Met Nadine kan je altijd lachen, ik was al met haar naar de Efteling en Sensation White geweest en ze is een leuke Hagenees die niet op haar bekkie is gevallen, echt leuk dat Nadine mee gaat want ze brengt een ‘stukje Voorschoten’ naar hier. We konden lekker in ons eigen taaltje praten, want ‘echte hagenezen praten zoals mijn’ ( XD ) (“opbokken, krullend hert etc.)…

De eerste dagen zijn we een beetje aan het relaxen. Even een beetje wennen aan de starende mensen, de taal, het eten en de plek. Iedere ochtend gaan we naar de Standing Coffee. Daar werken 6 aardige Koreanen en ze zijn helemaal gek van Manon en Nadine. Ze maken altijd met veel geduld hele lekkere coffee en draaien een relax muziekje. Voor Manon en Nadine hebben ze altijd wat speciale aandacht, ze zwaaien als dollen en maken hartjes in de koffie. Ik weet niet wat ze in de koffie doen maar na het eerste bakkie zijn Nadien en Manon niet meer te stoppen. Als ik terug kom van school is het hele huis van top tot teen schoongemaakt. Ik had dit al 3 dagen voordat ze kwamen gedaan maar er zat natuurlijk nog stof onder het bed, en de inrichting kon veel ruimtelijker. En een plezier dat ze hebben met z’n 2-en. Nog bedankt schatten.

Het shoppen was ook een succes. De eerste keer faalde omdat het een Koreaanse feestdag was en niets open was. De tweede keer gingen we naar Myeong-Dong een groter winkel-district heb ik nog nooit gezien. Je loopt meteen de Zara binnen. Ik deed het op mijn manier en kocht na 30 minuten meteen nieuwe schoenen en een trui. Nou dan kan je naar huis toch?! Uh-uh zes uur lang hebben we rondgelopen, en het was eigenlijk best leuk maar wel wennen. Af en toe lopen Nadine en Manon naar de uitgang, dus ik loop rustig naar buiten… maar bleek dat dit rondje gewoon de warming up was om even goed te gaan shoppen. Je merkt het al, ik ben het niet gewend. Ondertussen geniet ik door lekker naar Koreanen te kijken, te lachen met Nadine, en lekker met Manon samen te zijn. De dames vermaken zich prima. Nadine koopt een paar hakken en 2 truien, Manon koopt een jurkje, broek en hakken. En volgens mij nog wat dingen. Resultaat ik loop met 6 tassen door de straat. Over de hakken van Manon en Nadine moet ik wat kwijt. Ze zijn heel hoog en ze noemen ze zelf ‘hoerig’ maar het is mode hier om hoge hakken te dragen en na een aantal dagen hier begin je het erg normaal te vinden. Met mode lopen ze hier best wel voor, jongens zijn vaak netjes gekleed en meisjes vaak elegant. Alleen in Nederland zou dit als ‘hoerig’ worden bestempelt. Nou een vermoeiende maar wel hele leuke dag. S’avonds kijken we een filmpje.

Nadine gaat af en toe naar de Pisi-Bang om te internetten. Ze komt altijd terug met een grote grijns op haar gezicht ondertussen hebben Manon en ik wat tijd voor ons zelf. Deze week was best belangrijk om wat dingen duidelijk te krijgen. Het is niet makkelijk om een relatie op afstand te hebben. Een avond gaan we naar HongDae (Dae betekent universiteit) we gaan dus naar een universiteitsbuurt. Deze buurten zijn vaak heel erg druk met jonge mensen en er is veel te doen. We gaan gewoon wat rondlopen, af en toe zoenen we op straat om wat Koreanen angst aan te jagen. Die reacties zijn echt heel grappig. Sommige mensen kijken weg andere open hun spleetogen tot gigantische kijkers. De meeste zijn volgens mij jaloers, Ik wordt hier iedere dag wel vergeleken met een Amerikaanse beroemdheid (of een Rus ) en Manon is door zeker 10 verschillende mensen Britney Spears genoemd. Koreanen zijn verliefd op westerse meisjes. We zien een gigantisch poppenhuis en drinken daar heel burgerlijk een kopje thee in grote witte plofstoelen. Later gaan we een Candy-shop in maar dit blijkt een karaoke bar te zijn en we vluchten snel. We proberen een naam voor ons ‘zogenaamde kind’ te laten maken want dat is gebruikelijk in Korea en we schieten wat in een virtuele schiethal. Om 12 uur gaan we naar de Brickx een moderne Shisha-bar waar Hed Kandi wordt gedraait. Na een hoop lol hebben we een goed gesprek en gaan we weer naar huis.

Later in de week moet ik naar school en Manon en Nadine gaan mee. Ik laat ze de campus zien en als ik in de les zit lopen Nadine en Manon een beetje te keten door het gebouw. ‘S avonds gaan we Koreaans eten. We zitten op de grond met schoenen uit en eten met stokjes. Het zorgt voor wat problemen. De Galbi (BBQ) is mijn favorieten koreaanse eten. Nadine vindt het volgens mij wat lekkerder dan Manon maar het was zeker de moeite waard om het toch even te proberen. ‘S avonds gaan we de Seoul Tower in Namsan National Park op. Deze toren staat middenin Seoul. en geeft op 500 meter hoogte uitzicht over de hele stad. Nadine krijgt ruzie met een Koreaan omdat ze rookt in het nationale park. De Koreaan bokt op en we gaan naar boven. We zijn zo boven met de lift. We kijken wat rond en gaan naar de WC. Op de WC kan je rustig doen wat je wil doen en ondertussen kan je genieten van het uitzicht.

Dan wordt het alweer bijna tijd om weg te gaan. De tijd is zo snel voorbij gegaan, we kopen wat souvernirs in Insa-Dong, Hasse en ik honkballen wat automatisch honkbal hokken. En we gaan nog voor de laatste keer naar Itaewon B1 een cola’tje halen om wakker te blijven. B1 is een homo-bar en dat blijkt, terwijl ik een cola’tje bestel staan de koreaanse dames in de rij om Britney Spear te versieren. We gaan snel weg. Dan is het de laatste dag, Manon en Nadine pakken wat in en dan gaan we met de metro terug naar het vliegveld.

Echt een leuke reis is het niet, we willen samen zijn na 8 jaar en dan zijn 3 maanden in een keer erg lang. Op het vliegveld halen we een milkshake en dan wordt het tijd om te gaan. Ik wil me schatje niet loslaten, en als ze eenmaal door de poort heen is kan ik alleen nog maar door het raam kijken. Dit mag niet van Manon, dus ik ga stiekem op een afstand kijken. Na 5 minuten zijn Nadine en Manon nog niet weg en ze lopen terug. We hebben het zo leuk samen gehad, en nu moet je elkaar weer missen. Ik moet jammer genoeg door een deur die af en toe open schuift zeggen dat ze echt moet gaan. Uiteindelijk gaan de lange vermoeiende reis terug maken.

Nu voel ik hoe het is om ‘alleen’ achter te blijven.

Gelukkig hebben we 10 hele leuke dagen gehad, en ik ben je heel dankbaar dat je hierheen bent gekomen schatje!