Phnom Penh was geweldig en de Pol Pot sights indrukwekkend maar ik moet toch echt door. Als je alleen reist blijf je vaak vast zitten omdat je het wel okee hebt, het is allemaal wel goed, maar je vergeet dat elke nieuwe plek meestal nog leuker, beter, interessanter is dan de vorige.

Dus ik ga ‘s ochtends op weg naar Siem Reap. Ik kom aan in de middag en check in bij mijn hostel. Siem Reap ziet er verbazingwekkend anders uit dan Phnom Penh. De Franse invloed is veel duidelijker. Er loopt een soort van Franse rivier door het centrum met Franse bankjes en een Franse promenade er om heen met klassieke Franse lantaarnpalen. Heel leuk. Het hostel waar ik in verblijf heeft ook een soort van Frans koloniale tropsische koffie importeur (ratan stoel) sfeer.

Siem Reap is duidelijk ook het toeristische hart van Cambodia. Uiteraard alleen vanwege de Angkor tempels die er in en omheen liggen. Er zijn gigantische resorts gebouwd door Koreanen, Chinezen en Westerse bedrijven. De resorts trekken de omgeving met zich mee. Alles om de resorts heen is opeens goed. De wegen zijn strak en mooi gelegd met perfecte stoepen en aangelegde boompjes. Hoever de regering hier iets mee te maken heeft lijkt me duidelijk, niet veel.

Net als Hasse haat ik dingen, maar de Angkor tempels zijn toch echt wel heel speciaal. Ik kan overigens geen Buddhistische tempel meer zien maar dit is meer een oud paleis rijk te noemen dan een tempel. Het ziet er gewoon nergens uit als een tempel. Dit komt ook omdat het oorsponkelijk voor de Indische goden was gebouwd en niet de Buddha. Het is echt geweldig om te zien en dat is moeilijk om uit mijn mond te horen want ik vind deze dingen altijd verschrikkelijk saai. Er hangt gewoon een speciale sfeer daar. Het is allemaal gigantisch en je ziet dat er geleefd is eeuwen geleden. Het was deel van een rijk/stad wat mogelijk de eerste miljoenenstad was. Van het jaar 1000 tot 1500. Dat is toch vet. De eerste metropool. Nog groter dan het Maya rijk. Ja tof.

Armoede in Cambodia is sterk aanwezig. Overal rond de tempels zijn bedelende kindjes die je fluiten en armbandjes willen verkopen. Ze zijn superlief. In de stad zie je kinderen met gigantische waterhoofden en uitpuilende ogen zonder armen. Heel extreem en bedroevend.

De regering is volgens mij een grote lame duck. Er waren tot 1997 nog revoluties aan de gang en de dicttor Pol Pot was nog levend en beinvloedde politieke facties nog steeds (!!!). Dus pas in de laatste 10 jaar is het relatief stabiel in Cambodia. Als je de kranten leest gaat het allemaal nergens over. De president praat niet over de zaken die er toe doen: economische ontwikkeling, een sociaal stelsel, manieren om corruptie tegen te gaan. Het lijkt wel alsof de regering blind is voor het potentieel. Misschien de mensen zelfs. Ze zijn deel van Zuid Oost Azie en kunnen een gigantische handelspartner worden met de Newly Industrialized Countries (NICs) Thailand, Malaysia en ook het booming Vietnam (geen NIC). Maar wat doen ze? De regering zeurt over grensconflicten. Ja. Het enige waar hij over praat zijn grensconflicten met Thailand en Vietnam. Thailand en Vietnam willen meer stukken land en Cambodia ook. Soldaten schieten soms een beetje op elkaar en dat creeert weer conflicten.

Ik begrijp best dat ze het niet goed trekken dat ze tussen twee grote dominante machten hebben gezeten altijd maar het wordt tijd dat Cambodia een beetje volwassen gaat doen, anders komen ze nergens. Ze hebben last van hun grote geschiedenis (ze waren vroeger het gigantische Khmer rijk wat heel Zuid Oost Azie overstrekte) net als bijvoorbeeld de Britten hebben. Britten denken dat ze nog steeds The Great British Empire zijn maar dat zijn ze niet meer. Ze zijn gewoon een EU landje. Net als Frankrijk en Duitsland. Je bent deel van een wereldeconomie nu en doe niet zo arrogant. Cambodia heeft hetzelfde dus. Je bent niet meer groot. Get over it!

Verder hebben de Cambodianen een oneindig negatieve hoop over de toekomst van hun land. Je kan het ze niet kwalijk nemen na alle pijn die ze hebben moet doormaken. Maar toch, focus op de toekomst. Kijk naar voren met optimisme anders wordt het nooit iets. Pak je kansen en al dat.