Sorry maar wat een tegenvaller is deze stad zeg. Ja ja, je kan Maleisie niet over een kam scheren en generalizeren maar deze stad was echt saaier dan saaist.

Sam en ik komen in de avond aan en willen een bar of club bezoeken. We worden unaniem naar de Beach Club gewezen. Met hoge verwachtingen komen we aan en zien we een hele tent vol met Westerse mannen, evenveel dikke Chinezen en nog veel meer Thaise, Vietnamese en Filipijnse prostituees. Als dit nou uitgaan is…We willen niet naar binnen en gaan terug naar ons hostel, daar staat de hele straat vol met hoeren die zich voor ons gooien en bij onze deur worden we een full body massage met happy ending aangeboden.

Wat nou Maleisie moslimland, stelletje ongelovelijke hypocrieten ook echt.

Petronas

De Petronas Towers waren geweldig om te zien, lekker hoog, mooi gedaan maar we mochten niet naar boven. Zodoende, vertelde Sam en ik bij de portier dat we een afspraak hadden met de directeur. Welke directeur? Now de directeur van de toren. Hoe heet die dan? Ja dat is toch niet belangrijk, hij zit in ieder geval op de top floor. En daar hebben we een meeting en we zijn al een paar minuten te laat.

Onze designer t-shirts en camo bermuda’s hielpen hier wederom niet mee.

Uit laatste resort gingen we de bewakers bij de liften naar boven proberen om te kopen met onze Maleisische ringgits maar werden toen het gebouw uit gezet. Opgelette lezers begrijpen anders dan ons wel het adagio wat hier van toepassing is: We’re not in Cambodia anymore!

Kuala Lumpur Tower

Op naar de andere toren, de Kuala Lumpur Tower. Een mooie kopie van de Seattle toren met een ronde koepel om over de stad te kijken. Sam wilde niet naar boven, Sam vond het te duur. Sam heeft eventueel wel gelijk maar wist hij veel dat je EN in een Formule 1 simulator EN in een dierentuin met dieren op je hoofd EN bovenal op een PONY mocht rijden met je entree kaartje? Dit zagen Sam en Pieter met de grote P wel zitten dus we continueerden onze vlucht.

De toren was wel leuk alleen stortte de lift op 200 meter hoogte zo’n 10 meter omlaag en kreeg ik bijna een hartaanval en stresste Sam hem ook enigszins. Het uitzicht was leuk, maar de pony was nog veel leuker. Vooral omdat Sam te dik was voor de pony. Dat was hylirisch. De ponymeneer wist ons te vertellen dat de pony zou sterven als Sam zijn gigantisch dikke obesitas lichaam op de pony zou plaatsen. Ik met mijn atletische figuur zonder vet met slechts sterke mannenspieren daarentegen passte zonder enige moeite op de pony en maakte een mooie rondrit. Het was een droom die uitkwam voor Pieter met de grote P onderaan de Kuala Lumpur Tower.

Daarna gingen we Formule 1 rijden en uiteraard won ik en kwam ik eerste. Of Sam’s gewicht meespeelde in zijn enerlaatste positie in de race weten we nog steeds niet.

Daarna gingen we in de Animal Zone, de dierentuin. Hier hadden ze Pythons en papegaaien. En daar mocht je mee spelen en die gingen dan op je hoofd zitten. Sam en mij werd aangeboden om een Python om onze nek te krijgen. Ik bedankte vriendelijk maar Sam zag dit pleziertje wel zitten. Zodoende zat hij enkele minuten later vol met adrenaline en een tamme Python om zijn nek van wel 10 centimeter dik die zijn keel langzaam dichtkneep. Goed verhaal voor op bedrijfsfeestjes, zou Hasse hier ook zeggen.

Inderdaad lezers, als Kuala Lumpur geen pony’s had, zou het niet bestaan.